De voorbereiding | De Holterberg

Vandaag was ik om 09.00 uur in Almelo om Marleen op te halen. Vandaag zouden we samen op de Holterberg gaan wandelen.
De bedoeling was om ieder geval, op mijn verzoek, De Diepe Hel te lopen.
We parkeerden de auto bij Woody's en besloten eerst de Motieweg 'te doen'.
Eerst naar beneden wandelen en vervolgens weer naar boven. Lekker klimmetje om mee te beginnen!
We kwamen opvallend veel, vermoeid uitkijkende, wielrenners tegen toen we weer naar boven liepen ;-)
Dit was een voorbode voor de uren die zouden volgen.

---

De Sallandse heuvelrug is een gebied met on-Nederlandse vergezichten over grote golvende heidevelden en uitgestrekte bossen. In een ver verleden vormden schuivend ijs, smeltend water en stuivend zand het landschap.

Ook de mens heeft er zijn sporen nagelaten, waarvan de oudste dateren van vijfduizend jaar geleden.

De huidige aanblik van het gebied is vooral in de laatste eeuwen ontstaan. Zandverstuivingen, veroorzaakt door overbegrazing van heidevelden, werden begin vorige eeuw beteugeld door het aanplanten van bos.

Maar ook vandaag drukt de mens nog een stempel op het gebied. Nu met als doel het landschap en de planten- en dierenwereld te behouden.

---

Aan het eind van de Holterbergweg gingen we linksaf, richting De Diepe Hel. Bij de 'Witte grenssteen' zouden we weer omkeren.  Hier aangekomen hadden we de pas er echter zo flink in dat we besloten verder te wandelen richting de Koningsbelten. En dat nieuwe bezoekerscentrum, helemaal verbouwd en net geopend, nog maar 2,3 kilometer wandelen? Doen?

Bovenop de Koningsbelten hebben we even een stop gemaakt. Heerlijk genieten van het prachtige uitzicht!
Inmiddels hadden we al besloten verder te gaan en nog een aantal kilometertjes toe te voegen aan onze route.
We waren benieuwd naar het nieuwe Buitencentrum en hadden ook wel zin in een kopje koffie, dat kon dan mooi bij Hotel Restaurant Dalzicht!

---

Het koffiedrinken werd gecombineerd, gezien het tijdstip, met een lunch.
Het restaurant zag er wel erg gedateerd uit, maar de bediening was vriendelijk, de lunch eenvoudig maar smakelijk. Het was vooral heerlijk om even lekker te zitten!

Aan de overkant van Dalzicht bevond zich het geheel vernieuwde Buitencentrum Sallandse Heuvelrug.
Hier kun je alle informatie krijgen over de natuur, geologie en (cultuur)historie van dit unieke gebied. Naast Staatsbosbeheer vinden ook het Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid (IVN), het Centrum voor Natuur en en Milieu-educatie, Sterrenwacht Hellendoorn en het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug hier hun thuisbasis. We hebben hier even rondgeneusd. Het zag er allemaal erg mooi uit, vooral ook voor kinderen veel te beleven!

---

Marleen stelde voor op de terugweg het asfalt zoveel mogelijk te vermijden maar meer de wandelpaden te gaan volgen. De grote groepen wielrenners werden op de heenweg  nl. vergezeld van veel automobilisten, dus het was voortdurend opletten, niet zo leuk...
Vanaf de parkeerplaats van het Buitencentrum zijn we rechtsaf het wandelgebied ingegaan. Dit bleek een schot in de roos, prachtige vergezichten en mooie wandelpaden. Er kwamen zo wel weer wat kilometertjes bij.....

We konden het wandelpad hier niet verder vervolgen i.v.m. het broedseizoen. De Sallandse Heuvelrug is een van de weinige plekken in West- Europa waar de korhoen nog voorkomt. Van 15 maart tot 15 juli is het broedseizoen van de korhoen en in die periode wordt een gedeelte van de heide afgesloten voor publiek. De korhoen is het beeldmerk van het Nationaal Park.
Dus terug naar de hoofdweg, hier de weg overgestoken en hier op zoek naar wandelpaden. Op een gegeven moment kwamen we aan bij het bord: "Geen doorlopend voetpad". Wat te doen? We kozen voor de avontuurlijke route om in de buurt van de hoofdweg te blijven, anders raakten we wel heel erg van de weg weg..........
Het bleek gelukkig mee te vallen, het was alleen wat minder begaanbaar, hier en daar wat drassig.....

---

Inmiddels begonnen we hier en daar toch wat pijntjes te voelen en werden we een beetje stiefindebott'n.
Even gecheckt op Marleen's telefoon: nog 2,5 kilometer, nog een half uurtje dus...pffffffffft!
We besloten onszelf een beloning in het vooruitzicht te stellen: iets lekkers bij de koffie bij Gasterij Het Lösse Hoes!
Met dat in het vooruitzicht ging het ineens een stuk beter.
Maar toen we bij de laatste bocht aangekomen waren, en we eindelijk de parkeerplaatsen ontwaarden, waren we meer dan opgelucht!

---

We bleken in totaal NEGENENTWINTIG kilometer te hebben gelopen.
Erg trots op onszelf gingen we voor de Kersenmonchou, deze was in één woord: VERRUKKELIJK!