De voorbereiding | CSI, aflevering 1

Toen we in januari begonnen met de wandeltraining, leek 11 mei nog heel ver weg, maar het duurt nu niet lang meer....nog maar een paar nachten wachten en we vertrekken al naar Le Bourg d'Oisans!
Op advies van Tieme wandelen we vandaag voor het laatst, daarna "onze krachten sparen en voeten verzorgen".
Dus vandaag de allerlaatste, gezamenlijke wandeling! We besluiten onze Alpe d'Hueztraining met het  'beklimmen' van De Diepe Hel op de Holterberg en dan moet het goed zijn.
Of we al zenuwachtig zijn?
Neuh..........of toch wel een beetje?

---

De middag begon avontuurlijk, maar eindigde wel heel spannend, maar daarover straks meer!
We vertrokken in twee auto's richting de Holterberg. Nu zijn er vele wegen die leiden naar, maar hoe we er vandaag zijn gekomen....om een heel lang verhaal kort te maken, we hebben er een uur over gedaan, zijn in Vroomshoop geweest, Den Ham, Zuna, Rijssen (verdwaald op een prachtig maar heel groot industrieterrein) maar gelukkig uiteindelijk in Holten aangekomen.
Arme Alet zat al een tijdje, op een steen, te wachten. Toen we aankwamen bleken we twee verschillende routes in gedachten te hebben, één door de bossen over het zand (Henny en Alet), maar de Asfalttijgers kozen toch voor de Motieweg (naar beneden en dan weer naar boven) en de Diepe Hel, dat kon immers niet genoeg geoefend worden!

---

Het was werkelijk fantastisch wandelweer, we hoefden zelfs geen jas aan. En de natuur! wat een verschil met een week geleden. De krentenbloesem stond volop in bloei en de berken vol met frisgroen blad, prachtig!
Op weg naar de Diepe Hel zag Roelie ineens iets bijzonders aan de kant van de weg liggen...
Toch maar doorgelopen naar de Witte grenssteen. Hier even een korte rustpauze, dus even wat drinken en eten. Hennie en Dirkje waren al op de terugweg, ze hadden de pas er flink in. Ze liepen al vanaf het begin voor ons uit.

---

Leuk om te zien hoe de verschillende (prof)wielrenners naar boven klommen.
Deze (lopende) man was wel heel erg eerlijk: "Pffft! Ik dacht, dat doe ik wel even!"

Een ligfietsende wielrenner, leunend tegen de grenssteen ;-)

Toen we weer terugliepen kwamen we weer langs de vreemde verzameling botten. Roelie was toch te nieuwsgierig en nam het hele zooitje mee in haar rugzak, dit moest toch uitgezocht worden?
Voor Truus en Annie een mooi moment om even een plasje te doen.
Rustig terugwandelend kwamen we weer bij Woody's aan, voor een lekker bakje koffie of thee of iets anders.
De botten bleven Roelie dwarszitten dus
op naar de deskundigen van Natuur Diorama Holterberg.
Daar is ze een tijdje binnen geweest...

---

Het museum was eigenlijk gesloten, maar de beide dames werden zo enthousiast van deze vreemduitziende schedel, dat ze met allerlei skeletten aankwamen. Nee, het was geen vos, het was geen ree, geen reebok, geen wild zwijn....
Maar was het dan wel? Ze kwamen er niet uit. Toen een van beiden aangaf dat de botten er wel menselijk uitzagen besloot Roelie te vertrekken. Stel je voor, je zit zo midden in een aflevering van CSI en bent ineens getuige van een plaats delict! De beklimming van de Alpe d'Huez mocht niet in gevaar komen, dus wegwezen!
Achter haar aanrennend riep een van de dames haar nog na: "Of misschien is het wel een Alien!"
Surrealistisch einde van een prachtige wandelmiddag...de koffie was inmiddels koud!

Over tot de orde van de dag: boodschappenlijstje samenstellen voor onderweg [was snel klaar: IEDER VOOR ZICH] en voor in het huisje [vooral veel wijn].
En natuurlijk moest De Allerlaatste Traditionele Groepsfoto van de Allerlaatste Training voor DE berg nog gemaakt worden!
Tegen half 6 vertrokken we weer naar huis, dit ging een stuk vlotter, na een klein half uurtje waren we al thuis.
Wist u trouwens dat Hans B. en Berggait helemaal niet kunnen koken?

Thuisgekomen toch nog even aan het skeletpuzzelen geweest en het werd ineens duidelijk!
Het is een buitenaardse hond en hij heet PLUTO!

Het raadsel is inmiddels opgelost: het bekken, dus niet de schedel (!) van een damhert!